Kogo czego nie ma?

Dopełniacz (łac. genetivus) odpowiada na pytania kogo? czego? (nie ma). Często jest używany w przeczeniach (np.

Kogo czego dopełniacz?

Dopełniacz jest przypadkiem najczęściej używanym po mianowniku i rzadko jest mu równy formalnie (wyjątki to np. pani, dzieci). Jego podstawowa funkcja jest posesywna (odpowiada na pytania kogo?, czego?, czyj?).

O kim o czym myślę?

Dla przypomnienia, Miejscownik posiłkujemy pytaniami „o kim?” „o czym?” (mówię/myślę). [Liczba mnoga] Stopniowany jest rzeczownik „zające”.

Jak łatwo zapamiętać przypadki?

Może to być na przykład: Moja (Mianownik) Droga (Dopełniacz) Córka (Celownik) Bawi (Biernik) Nową (Narzędnik) Myszkę (Miejscownik) Wiolę (Wołacz) lub Mama (Mianownik) Dała (Dopełniacz) Ci (Celownik) Buty (Biernik) Na (Narzędnik) Małą (Miejscownik) Wycieczkę (Wołacz).

Z kim z czym?

Narzędnik. Narzędnik odpowiada na pytania (z) kim? (z) czym? jakim? jaką?

Kogo co biernik?

Biernik – podstawy. Najlepiej zacząć od podstaw – biernik to czwarty przypadek deklinacji. Odpowiada na pytania: kogo? co?

Co to znaczy biernik?

Biernik to czwarty przypadek w deklinacji, który wyraża dopełnienie bliższe i występuje w związku z czasownikami nieprzechodnimi. Rzeczownik w bierniku pełni przy czasownikach funkcję dopełnienia bliższego.

Komu czemu się przyglądam?

Celownik (łac. dativus) odpowiada na pytania to komu? czemu? (przyglądam się).

Jak pytamy o wołacz?

Wołacz (łac. vocativus) – nie ma pytania jako jedyny. Jest specyficznym przypadkiem, ponieważ nie wskazuje na związki w wypowiedzeniu. To jedynie forma rzeczownika używanego w funkcji apelu podczas zwracania się do innych.

Z kim z czym po niemiecku?

Również wszędzie, gdzie zadasz sobie pytanie „z kim? z czym?”, tam musisz użyć formy w Dativie. W niemieckim to głównie rodzajnik odmienia się przez przypadki, a nie rzeczownik jak w języku polskim.

Komu czemu niemiecki?

Celownik (der Dativ) odpowiada na pytanie wem? (komu? czemu?). W celowniku zmieniają się rodzajniki wszystkich rodzajów. Rodzajniki rodzaju męskiego i nijakiego zmieniają się z der/ein/kein i das/ein/kein na dem/einem/keinem.